ریسک های عفونی برای کاشت های دهانی: مروری بر متون علمی
چکیده:
استفاده از ایمپلنتهای دهانی در بازتوانی بیماران کاملا بی دندان و نیمه بی دندان به طور وسیعی ولو خرابی هایی رخ داده است، پذیرفته شده است. شانس ایمپلنت برای ادغام می تواند برای مثال به دلیل وجود داخل دهانی باکتریها و واکنش های التهابی مرتبط به مخاطره انداخته شود. طول عمر ایمپلنتهای ادغام استخوانی می تواند با بارگذاری بیش از حد انسدادی و/یا پری ایمپلنتیت تحریکی پلاک بسته به هندسه ایمپلنت و مشخصات سطحی آن بمخاطره انداخته شود. مطالعات جانوری، مشاهدات مقطعی و طولی در انسان و مطالعات ارتباطی نشان می دهد که پری ایمپلنتیت مشخصه اش یک میکروبیوتای قابل مقایسه با مال پریودونتیت (نسبت بالای میله ای های گرم منفی غیرهوازی، ارگانیسم های متحرک و اسپیروکت ها) می باشد. اما برای پیشگیری از چنین تغییر باکتریایی، سنجش های ذیل را می توان درنظر گرفت: سلامت پریودونتال در دندان نهاد باقیمانده (برای جلوگیری از جابجایی میکروبی)، اجتناب از جیب های پری ایمپلنت عمیق شده ، و استفاده از اتصال نسبتا نرم و سطح ایمپلنت نسبتا نرم. بالاخره عوامل تحریک کننده پریودونتیت مانند سیگار کشیدن و بهداشت بد دهان نیز ریسک پری ایمپلنتیت را افزایش می دهد. اینکه مستعدپذیری برای پریودونتیت مربوط به مال پری ایمپلنتیت است یا خیر ممکن است طبق نوع ایمپلنت و بویژه توپوگرافی سطحی آن متغیر باشد.
کلیدواژه ها: بیوفیلم، پلاک دندانی، ایمپلنت درمانی، ایمپلنت دندانی، میکروبیولوژی، ایمپلنتهای دهانی، ادغام استخوانی، نیمه بی دندانی، بیماری لثه ای، پارامترهای لثه ای، پری ایمپلنتیت، پری موکوزیتیز، پیشگیری، بررسی و مرور، مشخصات سطحی، مستعدبودن، انتقال میکروبی، جابجایی.
Abstract:
The use of oral implants in the rehabilitation of partially and fully edentulous
patients is widely accepted even though failures do occur. The chance for implants to
integrate can for example be jeopardised by the intra-oral presence of bacteria and
concomitant inflammatory reactions. The longevity of osseointegrated implants can be
compromised by occlusal overload and/or plaque-induced peri-implantitis, depending on
the implant geometry and surface characteristics. Animal studies, cross-sectional and
longitudinal observations in man, as well as association studies indicate that periimplantitis is characterised by a microbiota comparable to that of periodontitis (high
proportion of anaerobic Gram-negative rods, motile organisms and spirochetes), but this
does not necessarily prove a causal relationship. However, in order to prevent such a
bacterial shift, the following measures can be considered: periodontal health in the
remaining dentition (to prevent bacterial translocation), the avoidance of deepened
peri-implant pockets, and the use of a relatively smooth abutment and implant surface.
Finally, periodontitis enhancing factors such as smoking and poor oral hygiene also
increase the risk for peri-implantitis. Whether the susceptibility for periodontitis is
related to that for peri-implantitis may vary according to the implant type and especially
its surface topography
Key words: biofilm, dental plaque, implant therapy, dental implant, microbiology, oral
implants, osseointegration, partial edentulism, periodontal disease, periodontal
parameters, peri-implantitis, peri-mucositis, prevention, review, surface characteristics,
susceptibility, microbial transmission, translocation.
برای دانلود کامل مقاله فارسی ریسک های عفونی برای کاشت های دهانی: مروری بر متون علمی اینجا کلیک کنید
برای دانلود کامل مقاله انگلیسی ( English ) ریسک های عفونی برای کاشت های دهانی: مروری بر متون علمی اینجا کلیک کنید
